2019 – Σχετική Νηνεμία πριν την Θύελλα

Εισαγωγή

Στην ανάρτηση μου για το πού θα πάνε τα πράγματα το 2018 είχα βάλει σαν τίτλο “Σε αναζήτηση Ηγετών του Σχεδίου Παγκοσμιοποίησης στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης συνθηκών επιβίωσης της Ανθρωπότητας”. Τα βασικά μου συμπεράσματα για το 2018 ήταν  πως “θα υπάρξει άνοδος ενός λαϊκίστικου και αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος στην βάση του εθνικισμού και της ρατσιστικής και θρησκευτικής βίας”….  “ κλίμα κοινωνικής υστερίας που δημιουργεί καταστάσεις εκτός ελέγχου“… “συνθήκες μεγάλης αστάθειας της Οικονομίας και της παγκόσμιας Ασφάλειας”… “θα δρομολογηθούν δράσεις που θα στοχεύουν στην προσαρμογή του παγκόσμιου Χρηματο-πιστωτικου αλλα και Ασφαλιστικού συστήματος στις σημερινές ανάγκες και περιορισμούς και εν πάση περιπτώσει σε μια μορφή εξέλιξης που ίσως δεν μπορούμε ακόμα να συλλάβουμε”…. “η προοπτική αναθέρμανσης της παγκόσμιας οικονομίας στην βάση νέων φιλικών προς το περιβάλλον κατευθύνσεων μάλλον θα καταλαγιάσει προσωρινά την επαναστατικότητα που κυριαρχεί στον Κόσμο, αλλά θα εξακολουθήσουν τα προβάλλονται τα ουτοπιστικά σχήματα παγκόσμιας αδελφοσύνης ενώ οι μέχρι πριν δυο χρόνια έχοντες την ευθύνη της υλοποίησης του σχεδίου δράσης Παγκοσμιοποίησης θα απεργάζονται σενάρια επανάκαμψης τους”…. “υγιείς επενδυτές θα χάσουν λεφτά μπλέκοντας με μεγάλο-λαμόγια σε έργα εκσυγχρονισμού της παγκόσμιας Οικονομίας”.

Νομίζω πως το παγκόσμιο σκηνικό κινήθηκε και κινείται σε αυτά τα πλαίσια.

Στο άρθρο αυτό θα δούμε πως θα εξελιχτούν τα πράγματα το 2019 . Για τον σκοπό αυτό, θα εξετάσουμε τι μας λένε οι εκλείψεις αλλά και πως πορεύεται η Ανθρωπότητα σε σχέση με την Αποστολή της, όπως περιγράφεται στον χάρτη της Τρέχουσας Περιόδου της Εποχής των Διδύμων.

Σύνοψη

Το 2019, ως συνέχεια του 2018, έχει δράσεις που αφορούν τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές και δράσεις που αφορούν τις μακροπρόθεσμες προοπτικές.

 Για τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές η κατάσταση είναι μάλλον απογοητευτική, παρόλο που ο ιδιωτικός τομέας και κυρίως αυτός του εμπορίου φαίνεται να μην επηρεάζεται από το γενικότερο κλίμα, χωρίς όμως να μπορεί από μόνος του να σηκώσει το φορτίο της χειμάζουσας παγκόσμιας  οικονομίας.

Το γενικό σκηνικό μιλάει για προβλήματα στις κυβερνήσεις που οφείλονται στο ότι οι κυβερνήσεις αυτές είναι προϊόν συνασπισμού ετερόκλητων πολιτικών τάσεων, προκειμένου να υπάρχει κυβερνησιμότητα, κάτω από τον έλεγχο του ΔΜΚ (Διεθνές Μεγάλο Κεφάλαιο). Τα προβλήματα αυτά, αφορούν στην μεγέθυνση της διαφθοράς της δημόσιας διοίκησης, αλλά και στις μεθόδους που μετέρχονται οι κυβερνήσεις προκειμένου μηχανιστικά να συντηρήσουν την οικονομία. Μεθόδους που αφορούν στην βαριά φορολογία εισοδήματος και περιουσίας, αλλά και διάθεσης πόρων για έργα χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα που αφορούν στις δημόσιες επενδύσεις, προκειμένου η κρατικοδίαιτη επιχειρηματική ελίτ να βρίσκει διέξοδο στην έλλειψη διάθεσης για να επενδύσει πραγματικά. Οι συνέπειες της φορολογικής πολιτικής θα επηρεάσει χώρες  που ο κατασκευαστικός και οικιστικός τομέας παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη τους, και κυρίως αυτές  που εξειδικεύονται στις διακοπές. 

Οι κεντρικοί τραπεζίτες θα έχουν τον ουσιαστικό έλεγχο του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος και πιθανά και την ιδιοκτησία των ιδιωτικών τραπεζών, αφού οι ζημιές των προηγούμενων ετών μετά την κρίση του 2008 και η υποκατάσταση των μετόχων από τα κράτη, θα έχει στην ουσία μετατρέψει τις ιδιωτικές σε δημόσιες τράπεζες.

 Παρόλο που, προϊόντος του χρόνου, η ένταση των πτωχεύσεων και των πλειστηριασμών θα φαίνεται ότι αδυνατίζει, τα διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια θα συνεχίσουν να λειτουργούν με τις ευλογίες του συστήματος κεντρικών τραπεζών και να φτωχοποιούν την μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αλλα και να υφαρπάζουν την δημόσια και την εκκλησιαστική περιουσία, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η  αποπληρωμή των δανείων που είναι χρεωμένες οι χώρες.  Άλλωστε το ΔΜΚ θα είναι αυτό που στην ουσία θα διαχειρίζεται τα δημόσια ταμεία των χωρών με υπέρμετρο δανεισμό και μάλιστα με τρόπο που θα είναι απροσδιόριστο το τελικά οφειλόμενο ποσό ανά  χώρα! Κάτι που θα αποτελέσει αντικείμενο έρευνας μετα το 2020.

Τα λαϊκά στρώματα θα επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα βιοπορισμού τους  αφενός επιδιδόμενα στο μικρο-εμπόριο (λαθρεμπόριο), αλλά και αφετέρου με μετανάστευση σε χώρες των οποίων η οικονομία αντέχει, μεταφέροντας το πρόβλημα και στις χώρες αυτές, μια και δεν πρόκειται να ενταχθούν στην επίσημη οικονομία.

Τέλος, θα πρέπει να πούμε ότι θα παρατηρηθεί μια κόπωση στην γενική επαναστατική διάθεση των μαζών, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η αναταραχή που βίωσε η Ανθρωπότητα τα προηγούμενα χρόνια θα κοπάσει τελείως. Και αυτό θα αφορά κατά κύριο λόγο στις λεγόμενες υποανάπτυκες και υπο ανάπτυξη χώρες – κατά κύριο λόγο στην Αφρική - και ο καυγάς θα είναι για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων

Στο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, αυτό όμως που θα σηματοδοτήσει η Έκλειψη του Ιανουαρίου 2019 είναι η μεθόδευση του πώς θα προχωρήσει η υλοποίηση της απόφασης που πάρθηκε τον προηγούμενο χρόνο για μια πραγματικά πράσινη ανάπτυξη. Μεθόδευση χαρακτηριστική των παρασκηνιακών συμβιβασμών ανάμεσα στους παγκοσμιοποιητές και τους γνήσια ενδιαφερόμενους για την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας του πλανήτη, ηγέτες, ανεξάρτητα από τις δικαιολογίες που η προπαγάνδα θα ρίξει στο τραπέζι. Έτσι, και συνεπικουρούντων και των μεγάλων καταστροφών που θα προκληθούν από φυσικά γεγονότα ή και από ατυχήματα που μπορεί να έχουν να κάνουν με την πυρηνική ενέργεια, η διεθνής κοινότητα,  θα επικεντρωθεί σε χώρες με προσωποπαγή πολιτικά η και θρησκευτικά καθεστώτα που διαθέτουν καταστροφικά όπλα, προσφέροντας τους ευκαιρίες για πρόσβαση σε κεφάλαια με αντάλλαγμα την χρήση των εδαφών των χωρών αυτών για  εγκατάσταση αγωγών για την μεταφορά  ενέργειας ή και την αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων των χωρών αυτών και με την προϋπόθεση ότι θα παραδώσουν τα καταστροφικά όπλα που έχουν αναπτύξει.  Το πρόβλημα είναι ότι πέρα από τον προσωποπαγή χαρακτήρα των καθεστώτων και τον κίνδυνο που θα διαισθανθούν οι ηγεσίες των χωρών αυτών για το ότι θα χάσουν την απόλυτη κυριαρχία τους – αφού η ένταξη τους στην διεθνή κοινότητα θα προϋποθέτει και κάποιους κανόνες εσωτερικής “δημοκρατίας” – υπάρχει και ένας ολόκληρος εσμός συμφερόντων ελεγχόμενων από την ελίτ των υποκείμενων χωρών αλλά και από τις διεθνείς ελίτ,  που έχουν να κάνουν με το παραεμπόριο, και τα οποία συμφέροντα θα χάσουν τα προνόμια τους και ως εκ τούτου θα αντιδράσουν στις προαναφερθείσες προτάσεις. 

Μια άλλη διάσταση του ίδιου προβλήματος  - που θα αφορά χώρες τεχνικά διαχωρισμένες - θα έχει να κάνει με την άρνηση του λαού να συμμετέχει σε πολεμικές εμπλοκές που θα αφορούν τον αδελφό λαό που είναι υπό διαφορετικό καθεστώς με το δικό τους. Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι εν λόγω δικτάτορες δεν θα πάρουν θέση για την πρόταση που τους γίνεται – που με κάποιο τρόπο μπορεί να γίνει γνωστή και στον λαό της χώρας τους – και θα θελήσουν να ξαναπαίξουν το χαρτί του πυρηνικού εκβιασμού των γειτόνων τους και πιθανά να επιχειρήσουν ένα προβοκατόρικο χτύπημα στο εσωτερικό της χώρας τους, προκειμένου να συσπειρώσουν τον λαό της Χώρας και να εντείνουν το ξενοφοβικό σύνδρομο πάνω στο οποίο έχουν χτίσει την εξουσία τους.  Φαίνεται επίσης ότι, ο λαός είναι σε τέτοια κατάσταση ή και έχει ενθάρρυνση από συγγενείς λαούς, που  θα εξεγερθεί και φυσικά η εξέγερση θα καταλήξει σε αιματοχυσία. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι η εξέγερση αυτή θα έχει σαν αποτέλεσμα είτε αλλαγή ηγεσίας – χωρίς αλλαγή του πολιτειακού καθεστώτος – είτε και υποχώρηση της υφιστάμενης ηγεσίας και (σιωπηλή) εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού παράλληλα με την υιοθέτηση πρωτοποριακών μεθόδων χρηματοδότησης της ανάπτυξης, στηριγμένων στην δημιουργία χρηματιστηριακών προϊόντων του εθνικού πλούτου της χώρας.

Έτσι φτάνουμε στην δεύτερη έκλειψη του καλοκαιριού του 2019 και το σκηνικό δεν θα είναι ιδιαίτερα καλό.

Καταρχήν γίνεται προφανές ότι οι ελπίδες για μια παγκόσμια ειρηνική ανάπτυξη του Κόσμου, απαλλαγμένου από καταστροφικά όπλα, μάλλον ξεφουσκώνουν. Και αυτό γιατί οι μεγάλες δυνάμεις του Κόσμου έχουν δεύτερες σκέψεις για το κατά πόσο είναι διατεθειμένες να εκχωρήσουν την ηγετική τους θέση, όχι τόσο για γεωστρατηγικούς λόγους, αλλά κυρίως της υφιστάμενης κατάστασης της οικονομίας τους και του εξωτερικού ισοζυγίου συναλλαγών τους, που σε ένα σενάριο υιοθέτησης ενός παγκόσμιου χρηματικού ισοδύναμου (νομίσματος), η δεσπόζουσα θέση των θα εκμηδενισθεί. Θα πρέπει, λοιπόν, να περιμένουμε, μετά ένα διάλλειμα κάποιων μηνών, μια στροφή πάλι στην κατεύθυνση των παραδοσιακών μεθόδων διαχείρισης της οικονομίας και ελέγχου της παγκόσμιας “τάξης” με εξοπλιστικά προγράμματα.

Στην συνέχεια,  η περιοχή παγκόσμιου προβληματισμού θα είναι η κατάσταση της πραγματικής ρευστότητας και οι απρόβλεπτες μεγάλες απώλειες των χρηματαγορών και των αγορών μετοχών, ομολόγων και αγαθών – σε επίπεδο πανικού – που θα οφείλονται σε χειραγωγικές πρακτικές των μεγαλο-διαπραγματευτών, αλλά και σε διαχρονικά μεγάλες μειώσεις του ΑΕΠ – ως μεθόδου σταθεροποίησης της ισχύος νομίσματος κυρίως σε χώρες που μετέχουν σε άμεσα η έμμεσα κοινοπολιτειακά σχήματα. Σε συνδυασμό δε με την αταξία που θα επικρατεί στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα – που θα συνεχίζει να αναδιαρθρώνεται με γρήγορους ρυθμούς εξαγορών και συγχωνεύσεων – αλλά και με τις απέλπιδες προσπάθειες αναζωπύρωσης της παγκόσμιας οικονομίας - με επενδύσεις που απλά ξοδεύουν δημόσιο χρήμα χωρίς απόδοση, αλλά και με εσπευσμένες δαπάνες για την αναβάθμιση των εξοπλισμών των ενόπλων δυνάμεων – είναι προφανές το πισωγύρισμα σε παλιές δοκιμασμένες μεθόδους λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας, έστω και …κουτσής.

Σαν να μην έφταναν αυτά, κατά πάσα πιθανότητα θα αναζωπυρωθεί το θέμα των Εκκλησιών, ναι μεν  σχετιζόμενο με τα οικονομικά τους και τον ρόλο που παίζουν στα παγκόσμια οικονομικά δρώμενα, αλλά κυρίως με τις λατρευτικές πρακτικές κάποιων από αυτές και την σύνδεση των πρακτικών αυτών με αρχαίες θρησκείες. Από το μικροσκόπιο δεν θα γλυτώσουν ούτε οι  μυστικές εταιρίες , αλλά ούτε και οι ΜΚΟ.

Αν και το πρόβλημα του σιτισμού αλλά και της έλλειψης ποσίμου ύδατος είναι σχετικά παλιό, θα πρέπει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά θα τεθεί πολύ έντονα, εξ αιτίας της συμπεριφοράς κάποιων πολυεθνικών που εμφανίζονται είτε να έχουν τα εμπορικά δικαιώματος του νερού σε πολλές περιοχές του πλανήτη η και να θέλουν να επιβάλουν μονοπωλιακές πρακτικές στην καλλιέργεια , τυποποίηση κ διάθεση προϊόντων του πρωτογενούς τομέα.

Δυο θα είναι οι κύριες περιοχές γύρω από τις οποίες θα διαδραματιστούν τα διεθνή γεγονότα. Η πρώτη θα αφορά χώρες με “κλειστά” οικονομικά συστήματα και η δεύτερη χώρες ή και πολιτείες συνασπισμένες σε κοινοπολιτειακές οργανώσεις  η και συνομοσπονδιακά σχήματα (κυριολεκτικά – π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρασιατική Ομοσπονδία κλπ- η υποθετικά –π.χ. ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Αργεντινή, Βραζιλία κλπ).

Για την πρώτη κατηγορία χωρών το ΔΜΚ έχοντας τα βρει με τους ντόπιους ολιγάρχες, εκμεταλλεύεται μεγάλα φυσικά γεγονότα ή και ατυχήματα – που επιτείνουν το πρόβλημα σιτισμού και εξαθλιωμένου βιοτικού επιπέδου εξ αιτίας της ανύπαρκτης παραγωγής του πρωτογενούς και του μεταποιητικού τομέα των υποκείμενων χωρών – προκειμένου να ξεσηκώσει τους λαούς ενάντια στις ηγεσίες τους και να αποκλείσουν το σημεία εισόδου στην χώρα τους, έτσι ώστε στην συνέχεια να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για επέμβαση στην χώρα των μεγάλων δυνάμεων, με το σκεπτικό της καταστρατήγησης διεθνών υποχρεώσεων της χώρας, αλλά και για να προστατεύσουν τα κρυφά συμφέροντα τους που αφορούν στον έλεγχο του παραεμπορίου και της κρυφής οικονομίας της χώρας.

Για την δεύτερη κατηγορία χωρών ή και πολιτειών, το πρόβλημα είναι διαφορετικό. Συγκεκριμένα, σε άλλες περιπτώσεις οι πλούσιες χώρες θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο εις βάρος των φτωχότερων και σε άλλες περιπτώσεις οι πλούσιες πολιτείες η χώρες αρνούνται να συνεισφέρουν στην κάλυψη των αναγκών των φτωχότερων χωρών ή πολιτειών. Και αυτό  μέχρις ενός σημείου είναι κατανοητό. Όταν όμως μπαίνει στην εξίσωση και το θέμα του κοινού νομίσματος  και ο νομισματικός πόλεμος που μαίνεται προκειμένου κάθε νόμισμα να πετύχει τους ευνοϊκότερους όρους για τους κατόχους του, όταν κάποια στιγμή στο μέλλον υιοθετηθεί ένα κοινό νόμισμα, και οι μέθοδοι που έχουν υιοθετηθεί  -  προκειμένου να κρατιέται το νόμισμα εκεί που το θέλουν οι ισχυροί του σπόνσορες –  καταστρέφουν την οικονομία και την ζωή των αδυνάτων κρατών του συνασπισμού, είναι προφανές ότι θα υπάρχουν διασπαστικές τάσεις και τάσεις αποχώρησης από τους εν λόγω συνασπισμούς που τελικά θα έχουν σημαντικές, αν όχι δραματικές επιπτώσεις και για τις κυρίαρχες χώρες του συνασπισμού. 

Η Έκλειψη λοιπόν μας λέει ότι και στην μια και στην άλλη περίπτωση, η αγροτική και εργατική τάξη θα εξεγερθούν και θα απαιτήσουν από τις ηγεσίες τους αλλά και από τις ηγεσίες των συνασπισμών,  να υιοθετήσουν  ρεαλιστικά μέτρα που θα αφορούν στην τόνωση της αυτάρκειας της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, την θέσπιση προστατευτικών μέτρων κατά του ανεξέλεγκτου εισαγωγικού εμπορίου, αλλά και την ίδρυση κεντρικής και επενδυτικής τράπεζας με κεφάλαια των φορολογούμενων και όχι με αυτά των διεθνών επενδυτών.  Μια άλλη περιοχή που οι λαοί θα θελήσουν να επιβάλλουν μια διαφορετική πολιτική είναι η ενεργειακή και αυτό θα έχει να κάνει και με την απαίτηση αλλαγών και στο μείγμα ενεργειακής πολιτικής αλλά και στην απαγκίστρωση από την εξάρτηση από ανταγωνιστικά κέντρα εξουσίας. Οι λαοί επίσης θα απαιτήσουν αλλαγή της υφεσιακής πολιτικής και υιοθέτηση μιας ελεγχόμενα πληθωριστικής πολιτικής, προκειμένου να αναθερμανθεί η οικονομία.

Και όλα αυτά – θα απαιτήσουν οι λαοί – να συμβούν με ειρηνικές διαπραγματεύσεις και όχι με την δύναμη των όπλων.

 Μ’ αυτά και μ΄ αυτά θα φθάσουμε στην Έκλειψη του Δεκεμβρίου του 2019, που επαναλαμβάνει το σκηνικό της πρώτης Έκλειψης του χρόνου και μάλιστα με ολίγον αδιέξοδο τρόπο εξ αιτίας της υπερσυγκέντρωσης  πλανητών στον  Αιγόκερο.

Η τελευταία Έκλειψη του 2019 με την οποία θα μπει το 2020 μας μιλεί για μια κατάσταση στην οποία οι διαθέτοντες τα κεφάλαια θέλουν πάση θυσία να απαλλοτριώσουν τους πόρους των Χωρών που τους διαθέτουν, αλλά και από την άλλη αντιλαμβάνονται τα διαχρονικά αδιέξοδα της πολιτικής που επιβάλλουν με τον ταμειακό στραγγαλισμό η και με την ωμη επέμβαση στα εσωτερικά των χωρών/στόχων και από την άλλη χώρες με πλουτοπαραγωγικούς πόρους που ακολούθησαν τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών και στην ουσία κατέστρεψαν την πρωτογενή και μεταποιητική τους βιομηχανία αντιλαμβάνονται το τεράστιο λάθος τους και οι ηγεσίες των Χωρών αυτών σκέπτονται να μπουν σε μια κατεπείγουσα διαδικασία επιστροφής στις  παραδοσιακές μεθόδους ανάπτυξης, για λόγους επιβίωσης των λαών τους. Το ενδιαφέρον είναι ότι και οι μεν και οι δε σκέπτονται , για διαφορετικούς λόγους βέβαια, πως θα μπορέσουν να αυξήσουν το παραγόμενο προϊόν με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον. Αν και δεν θα λείπουν οι εντάσεις σε διάφορες περιοχές του Κόσμου, μια περίεργη ηρεμία θα επικρατεί, ίσως γιατί οι κινούντες τα νήματα της παγκοσμιοποιησης αντιλαμβάνονται ότι η ετσι-θελικη “ομογενοποίηση” της Ανθρωπότητας – ως δικαιολογία για τον περαιτέρω πλουτισμό τους -  είναι σε αδιέξοδο αλλά και ίσως γιατί διαπιστώνουν ότι το κύμα δυσαρέσκειας έχει αρχίσει να ξεχειλίζει και σε χώρες που παραδοσιακά αποτελούσαν το οχυρό τους.

 Ο Χάρτης της Τρέχουσας Περιόδου της Εποχής των Διδύμων

Ο χάρτης αυτός δημιουργείται κάθε φορά που ο διελαύνων Ποσειδώνας κάνει συζυγία με τον διελαύνοντα Πλούτωνα διαμορφώνοντας μια Περίοδο. Στην προκειμένη περίπτωση η τελευταία συζυγία έγινε για το 1891 -2^η από τις 9 φορές του μαθήματος των Διδύμων– και θα διαρκέσει για 492 χρόνια μέχρι την επόμενη συζυγία το 2383μ.Χ πάλι στο ζώδιο των Διδύμων.

Αν και το σωστό είναι να συντάσσεται ο χάρτης αυτός σε συντεταγμένες Tical – μια και ο άλλος χάρτης που προσδιορίζει μαζί με τον χάρτη της ΤΕ το κανάλι που θα κινηθεί η Ανθρωπότητα για το μέλλον είναι αυτός της Ημερομηνίας των Maya που ξεκίνησε στις 22/12/2012 ένα μεγάκυκλο 5126 ετών και ο χάρτης αυτός υπολογίζεται με βαση τις συντεταγμένες της πρωτεύουσας των Maya , Tical – στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιώ συντεταγμενες Washington DC.

Η γενέθλια κατάσταση του χάρτη της ΤΕ μας λέει πως  στην περίοδο αυτή,  η Ανθρωπότητα θα βρίσκεται κάτω από την καθοδήγηση ανωτέρων οντοτήτων και θα θελήσει  να προχωρήσει προς την διαπολιτισμική επικοινωνιακή της ομογενοποίηση χωρίς ανάλωση προσωπικού συναισθήματος στις διαπολιτισμικές επαφές  χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο την ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών και μέσο τις εξελίξεις στην τεχνολογία μεταφορών και επικοινωνιών. Μας λέει επίσης πως οι Επικυρίαρχοι θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν προς ίδιον όφελος το πλαίσιο διαπολιτισμικής συνύπαρξης που διαμορφώνεται,  μέσα από τον έλεγχο κρισίμων τομέων που συμβάλλουν στην εξέλιξη και στην ανέλιξη του ανθρωπίνου γένους όπως είναι ο Χρηματοπιστωτικός τομέας, η Ενέργεια, οι Μεταφορές , η Επικοινωνία και τα εργαλεία της,  οι Πληροφορίες, η πρωτογενής και δευτερογενής Παραγωγή και Βιομηχανία, η Διαστημική τεχνολογία κλπ. Και για να το πετύχουν αυτό  θα επιχειρήσουν όχι μόνο να ελέγξουν την Νομοθετική και την Δικαστική εξουσία, και να διαμορφώσουν σύμφωνα με τα σχέδια τους,  την πραγματική διαπολιτισμική συνύπαρξη η και να την εκμεταλλευτούν για περισσότερο κέρδος, αλλά και θα επιχειρήσουν να παρεκκλίνουν την ορθή πορεία της Ανθρωπότητας προς την “Θείωση” με ανθρώπινα κατασκευάσματα πνευματικότητας που εξυπηρετούν τα σχέδια των Επικυρίαρχων (π.χ. κομμουνισμός κλπ). Έτσι, μπορεί μεν η συζυγία Πλούτωνα και Ποσειδώνα να γίνεται πάνω στην μοίρα της Κυριαρχίας, πλην όμως  και τελικά η Ανθρωπότητα δεν θα φτάσει στην περίοδο αυτή σε εκείνο το επίπεδο ανέλιξης που θα την οδηγήσει στην “Θείωση”, γιατί δεν θα έχει την αναγκαία ορθή κρίση ώστε να μπορέσει να ελέγξει την αυτοκαταστροφική και ναρκισσιστική προδιάθεση η και τις ενέργειες κάποιων υποσυνόλων της που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν την πρόοδο της περιόδου αυτής για καθαρά εγωιστικούς σκοπούς.

Στην πραγματικότητα και από το 1891 – που ξεκίνησε η 2^η περίοδος της Εποχής των Διδύμων - μέχρι σήμερα  διαμορφώθηκε ένα Σχέδιο για την παγκόσμια κυριαρχία, από τους Επικυρίαρχους, που είχε σαν στόχο την υποδούλωση της Ανθρωπότητας, μέσα από τον έλεγχο των παγκόσμιων πόρων και με εργαλείο το Χρήμα.  Έτσι,  φτάσαμε σήμερα σε μια κατάσταση όπου τρείς διαχειριστές κεφαλαίων – Barclays (εξαγόρασε την Lehman Brothers), McGraw Hill, CMF Group – που ανήκουν σε  λίγες οικογένειες , να ελέγχουν την πραγματική Παγκόσμια Οικονομία διαχειριζόμενοι τις μετοχές 147 περίπου πολυεθνικών με συνολικά επενδεδυμένα κεφάλαια περί τα $30,0 τρις  και οι οποίες με την σειρά τους ελέγχουν πάνω από το 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ που σήμερα φτάνει τα $75,0 τρις [FORBES 26/10/2011 – The four companies that control the 147 companies that own everything]. Ενώ τα παραπάνω είναι μεγέθη της πραγματικής οικονομίας, υπάρχει και η οικονομία του Χρήματος που στην ουσία ανδρώθηκε μετά την απελευθέρωση του δολαρίου από τον κανόνα του Χρυσού το 1971 επί κυβερνήσεως Νίξον και Αγκνιου – που και οι δύο εκπαραθυρώθηκαν και ένα πράγμα είναι οι τυπικοί λόγοι και ένα άλλο οι ουσιαστικοί -  και που συμφώνα με τους ειδικούς  έχει 10πλάσιο μέγεθος από την πραγματική Οικονομία και καμιά εξαντίκριση με σκληρές αξίες [WEALTHDAILY 26/8/2015 What’s 10 times bigger than the Global Economy?] . Και μπορεί η Ομάδα που ελέγχει την πραγματική παγκόσμια Οικονομία να έχει μερτικό στην Οικονομία του Χρήματος , αλλά τον πραγματικό έλεγχο τον έχουν άλλα συμφέροντα, υποτελή μεν,  αυτοτελή δε! Για να αντιληφθούμε την σημασία της απεξάρτησης του δολαρίου από τον Χρυσό, αρκεί να πούμε πως εάν οι ΗΠΑ είχαν διατηρήσει την πρόσδεση του δολαρίου στον Χρυσό θα ήταν αδύνατοι οι συμβατικοί αλλά και οι οικονομικοί πόλεμοι, αλλά ούτε και οι τεχνητές μειώσεις των νομισματικών ισοτιμιών θα μπορούσαν να γίνουν. Δηλαδή τα σχέδια παγκοσμιοποίησης που ήθελαν να επιβάλλουν οι Επικυρίαρχοι δεν θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν.

Αναλυση των τριών Εκλείψεων

Έκλειψη Ιανουαρίου 2019

 Η Έκλειψη αυτή, γίνεται στον 2^ο δεκανό  του Αιγόκερου  – που κατά τον Raphael προκαλεί στρατιωτικές εξεγέρσεις ιδιαίτερα των χαμηλόβαθμων στρατιωτών και υπαξιωματικών κατά των αξιωματικών τους – σε συζυγία με τον απλανή Facies – ανάπτυξη οπλοστασίου για να χρησιμοποιηθεί κατά των αντιπάλων, αλλά και αδίστακτη επιθετικότητα και βίαιος θάνατος καθώς επίσης και  ανικανότητα για οικονομική ανάπτυξη χωρίς την βοήθεια των άλλων.

 H συγκεκριμένη Έκλειψη διαβάζει “η υπερβολική συγκέντρωση της εξουσίας για τον σχεδιασμό και την οργάνωση της αγροτική και βιομηχανικής παραγωγής σε μία αρχή, σε συνδυασμό με την αδυναμία της ηγεσίας να κατανοήσει και να λάβει υπόψη της τις προθέσεις των λαϊκών στρωμάτων και της κοινωνίας γενικότερα, οδηγεί σε καταβαράθρωση της παραγωγής και σε απογοήτευση και απελπισία των  λαών”.

Είναι προφανές ότι η Έκλειψη αυτή έχει να κάνει με τα προβλήματα των χωρών με πρόσωπο-κεντρικά κομμουνιστικά  η και θεοκρατικά  καθεστώτα, αλλά επίσης έχει να κάνει και με την πρόθεση των Παγκοσμιοποιητών να ελέγξουν με επιχειρηματικά κριτήρια την παγκόσμια παραγωγή των  σιτιστικών προϊόντων και γενικότερα του πρωτογενούς και μεταποιητικού τομέα που σχετίζεται με τις ανάγκες αυτές.

 Η Έκλειψη είναι ορατή στην χερσόνησο της Κορέας, στην Ανατολική Κίνα, στην Ανατολική Ρωσία και στην Ιαπωνία. Επηρεάζει επίσης και τις χώρες που ανήκουν στο ζώδιο του Αιγόκερου ( Αφγανιστάν, Αλβανία, Βοσνία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ενωμένο Βασίλειο, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Περσία, Ροδεσία, Θιβέτ, Βατικανό).

H Eκλειψη ναι μεν βάζει ένα γενικό πλαίσιο για τις προαναφερθείσες περιοχές του Κόσμου  πλην όμως το τι ακριβώς θα συμβεί εξαρτάται από τους αντίστοιχους χάρτες των χωρών.

Το ερώτημα λοιπόν είναι : με ποιο τρόπο - στα πλαίσια του περιορισμού των καταστροφικών εξοπλισμών και της ρυπογόνου βιομηχανίας - η διεθνής κοινότητα θα “διαχειρισθεί” τις ηγεσίες χωρών απομονωμένων από τον υπόλοιπο Κόσμο,  εξ αιτίας του προσωποπαγούς πολιτικο-κοινωνικού και οικονομικού συστήματος που έχουν εγκαθιδρύσει και το οποίο σύστημα υπόσχεται όνειρα  αυτόνομης ανάπτυξης, αλλά στην πράξη οδηγεί τους λαούς στην ασιτία και στην εξαθλίωση του βιοτικού του επιπέδου. [σχηματισμός (1)].

Σχημα 1 – Σχηματισμοί Έκλειψης Ιανουαρίου 2019

Αν δούμε το ερώτημα για την Βόρεια και την Νότια Κορέα,  τότε το ζητούμενο είναι η ένωση  των δύο χωρών και ο τρόπος που μπορεί αυτή να επιτευχθεί – μεσοδιάστημα Χείρωνα/ Βορείου Δεσμού των δύο χωρών στην ακμή του Yod (Σχήμα 1.1) – αλλά η συνέχεια για μεν την Βόρεια Κορέα είναι ….”δεδομένου ότι οι πολιτικές διαπραγματεύσεις για τον περιορισμό των εξοπλισμών της Χώρας καταλήγουν σε αδιέξοδα, εξ αιτίας “μυστικών” που αφορούν στην διάχυτη διαφθορά κυρίως του  συστήματος  μεταφορών της Χώρας” και για την Νότια Κορέα είναι ….”δεδομένο ότι οι πολιτικές διαπραγματεύσεις θίγουν τεράστια συμφέροντα που ελέγχουν το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Χώρας και το πλέγμα διαφθοράς που έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτό, που έχει καλλιεργήσει ένα κλίμα φοβίας στο λαό της Νότιας Κορέας για την τρομοκρατία που αναπτύσσει η Βόρεια Κορέα,  προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντα τους”.

Ο [σχηματισμός (1.2)]  μας λέει ότι οι ηγεσίες των προαναφερθέντων χωρών γίνονται επικίνδυνες ακόμα και αν μπλοφάρουν για την καταστρεπτική ισχύ που έχουν στην διάθεση  τους (πυρηνικά όπλα) – ως απειλή για να αποφύγουν τον εκσυγχρονισμό των χωρών τους που στην πράξη θα σημαίνει και την αποκαθήλωση τους από την εξουσία -  εξ αιτίας της έλλειψης θάρρους και του αισθήματος κατωτερότητας που έχουν απέναντι στην διεθνή κοινότητα, επειδή φοβούνται ότι η κατάρρευση του καθεστώτος τους θα αποκαλύψει όλο το μέγεθος της διαφθοράς που διέπει την ελίτ τους, την οικολογική καταστροφή που έχουν προκαλέσει στην χώρα τους με τις επιλογές τους, αλλά και τις απάνθρωπες συνθήκες καταπίεσης και φτώχιας  στις οποίες υποχρεώνουν τους λαούς τους να ζουν, προκειμένου να επιβάλουν το δικτατορικό τους εγώ. 

Ο [σχηματισμός (1.3)]  μας λέει ότι στις διαπραγματεύσεις που γίνονται – ανάμεσα στην διεθνή κοινότητα και τους προαναφερθέντες ηγέτες – και που έχουν να κάνουν είτε με την ενεργειακή στήριξη των χωρών τους είτε με την χρήση των εδαφών των χωρών τους για να περάσουν αγωγοί μεταφοράς ενέργειας, οι ηγέτες των εν λόγω χωρών αρνούνται να πάρουν θέση και  να εγκαταλείψουν τις ιδέες και τις φαντασιώσεις τους - που όχι μόνο κρατάνε τις χώρες τους σε μεσαιωνικές συνθήκες, αλλά επηρεάζουν και τις γειτονικές τους χώρες μια και οι ηγέτες αυτοί εξάγουν πολιτική ιδεολογία και τρομοκρατία, προκειμένου να ισοσκελίσουν εσωτερικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την ανάλωση των πόρων των χωρών τους σε εδραίωση του καθεστώτος τους – φοβούμενοι για το δικό τους μέλλον, ενώ ταυτόχρονα εξαπολύουν μια προπαγάνδα, εσωτερικής κατανάλωσης, διαστρεβλώνοντας τα πραγματικά περιστατικά.

Ο [σχηματισμός (1.4)]  μας λέει ότι Η έλλειψη επαφής με τις πραγματικές ανάγκες του λαού, σε συνδυασμό αφενός με την έλλειψη κεφαλαίων – που εκφράζεται ως αποφυγή δανεισμού εξ αιτίας του φόβου που διακατέχει την ηγεσία για υποταγή στα διεθνή συμφέροντα – αλλά και αφετέρου  με την γραφειοκρατική παρέμβαση στην καθημερινότητα των εργασιών και της ζωής του λαού της χώρας, οδηγεί σε κατάρρευση της αγροτικής και λοιπής πρωτογενούς παραγωγής και στην ανάγκη απρογραμμάτιστης προσφυγής σε εισαγωγές προκειμένου να καλυφθούν βασικές ανάγκες, με δραματικές συνέπειες στο συναλλαγματικό ισοζύγιο της χώρας.

Ο [σχηματισμός (1.5)]  μας λέει ότι οι λαοί επαναστατούν κατά των ηγεσιών τους που δεν τις εμπιστεύονται να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού της χώρας τους και οι ηγεσίες χρησιμοποιούν τις δυνάμεις ασφαλείας και το στρατό για να καταπνίξουν την επανάσταση, αδιαφορώντας για την διεθνή κατακραυγή εναντίον τους.

Ο [σχηματισμός (1.6)]  μας λέει ότι σεισμοί η και ατύχημα πυρηνικής έκρηξης προκαλούν τεράστιες καταστροφές στην αγροτική παραγωγή και στα οικονομικά κέντρα της χώρας, και σε συνδυασμό με την έλλειψη κεφαλαίων για να γίνουν διορθωτικές κινήσεις μέσα από το συγκεντρωτικό μοντέλο λειτουργίας της εθνικής οικονομίας της χώρας,  δίνουν την ευκαιρία να αναπτυχτεί μια παραοικονομία – αποτέλεσμα συνεταιρισμού ανάμεσα στην κυβερνώσα ελίτ και ξένους λαθρέμπορους – προκειμένου να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες επιβίωσης του λαού, που όμως οδηγούν με άτακτο τρόπο την χώρα στα χέρια ξένων δανειστών.

 Ο [σχηματισμός (1.7)]  μας λέει ότι η αποτυχία μιας κεντρικά σχεδιασμένης και λειτουργούσας οικονομίας να καλύψει τις βασικές ανάγκες του λαού, συνδυασμένη με μια φοβία για υποδούλωση στο διεθνές μεγάλο κεφάλαιο εξ αιτίας της έλλειψης χρημάτων για ανάπτυξη, αλλά και μια φοβία για εξέγερση του λαού που υποφέρει καταλήγει στο να δημιουργηθεί ένα σκληρό αστυνομικό κράτος για την προστασία του καθεστώτος και στην εξαγωγή πολιτικής θεωρίας και τρομοκρατίας στους γειτονικούς λαούς.

 Ο [σχηματισμός (1.8)]  μας λέει ότι ο συνδυασμός της ανικανότητας του πολιτικού και κοινωνικό-οικονομικού συστήματος των χωρών, με την έλλειψη κεφαλαίων και την αδυναμία του συστήματος να πάρει μέτρα ανακούφισης του λαού από καταστροφικά συμβάντα μεγάλης έκτασης, αναγκάζει την ηγεσία να κάνει τα στραβά μάτια – με το αζημίωτο – στο λαθρεμπόριο για να καλυφτούν οι βασικές ανάγκες επιβίωσης του λαού, προκειμένου να αποφύγει λαϊκή επανάσταση που θα είχε σαν αποτέλεσμα την καθαίρεση της.

Ο [σχηματισμός (1.9)]  μας λέει ότι η επιμονή της κοινωνίας των επηρεαζόμενων χωρών για ρεαλιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας με την βοήθεια άλλων λαών συγγενών ή και ομοϊδεατών, θα αναγκάσει τις ηγεσίες των χωρών να υιοθετήσουν πρωτότυπες χρηματιστηριακές μέθοδοι άντλησης κεφαλαίων με την τιτλοποίηση εθνικών πόρων και σε συνδυασμό με την κρυφή  εξυγίανση του κρατικού μηχανισμού από την διαφθορά, θα θέσει στην διάθεση της χώρας κρυμμένο ιδιωτικό πλούτο που θα χρησιμοποιηθεί για τον εκσυγχρονισμό του πρωτογενούς και του μεταποιητικού τομέα, αλλά και των υποδομών της χώρας.

Βλέποντας τώρα την Έκλειψη σε σχέση με τον χάρτη της Τρεχουσας Πολιτισμικής Περιόδου μας λέει πώς από την μία “(οι Επικυρίαρχοι) βαυκαλίζονται πως τα μέτρα που παίρνουν όσον αφορά στην κάλυψη των παγκόσμιων σιτιστικών αναγκών τυγχάνουν ευρείας αποδοχής από πλευράς μαζων και προχωρουν στην εφαρμογή των εγωκεντρικών  σχεδίων τους παρόλο που έχουν ενδείξεις αντίστασης από πλευράς μαζών που η χειροπιαστή απόδειξη της κάλυψης των σιτιστικών αναγκών είναι θέμα συναισθηματικής ανάγκης και όχι τεχνοκρατικών λυσεων” [ Εκλειψη 5/1 180^ο Σελήνη ΤΕ] και “φρέσκες πληροφοριες που αφορουν στις ενοπλες δυνάμεις, τα σώματα ασφαλείας, την κοινωνική και υγειονομική μέριμνα και που αφορούν σε δύσκολα διαπραγματευόμενες διεθνείς συμβάσεις θα απαιτήσουν αλλαγές σχεδίων που έχουν συνταχθεί στην βάση της αυτοτέλειας και του απομονωτισμού προκειμενου να προστατευτεί η  ασφάλεια”[ Εκλειψη 5/1 120^ο Κρόνος ΤΕ]

Έκλειψη  Ιουλίου 2019

Η Έκλειψη γίνεται στον Καρκίνο  – αφορά στον τρόπο που η λαϊκή βούληση επιβάλλεται για να οδηγηθεί η χώρα σε νέους δρόμους σημαντικούς για το μέλλον της χώρας και πως η διεθνής κοινότητα αντιδρά στην λαϊκή βούληση -  στον 2^ο δεκανό – λειψυδρία – σε συζυγία με τον απλανή Alhena – ικανότητα να επιλύονται ειρηνικά οι διαφορές ανάμεσα στο επιχειρηματικό κατεστημένο και την κοινωνία που αφορούν στην παραγωγή και μεταφορά ειδών πρώτης ανάγκης, αλλά και στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων, αλλά και το αντίστροφο όταν η Έκλειψη βάλλεται από “κακεργέτη “ πλανήτη (όπως είναι η συγκεκριμένη Έκλειψη με τον Κρόνο απέναντι της και τον Πλούτωνα σε οριακή αντίθεση).

Η Έκλειψη είναι ορατή στην Νότια Αμερική και ειδικότερα στην Χιλή και στην Αργεντινή, ενώ επηρεάζει και τις χώρες εκείνες του Κόσμου που ανήκουν στο ζώδιο του Καρκίνου (ΗΠΑ, Δυτική Αφρική, Αλγερία, Καναδάς,  Ολλανδία, Ιράκ , Κινα, Μεξικό, Σκωτία).

Το ερώτημα που βάζει η Έκλειψη και το πλαίσιο του είναι : η ανάγκη εισαγωγής ειδών βασικής ανάγκης – αποτέλεσμα μιας εσκεμμένα  αποτυχημένης πολιτικής αυτάρκειας εξ αιτίας της εξάρτησης της  ηγεσίας της χώρας από μεγαλο- συμφέροντα που συνδέονται με το αποικιοκρατικού τύπου καθεστώς που έχει επιβληθεί στις χώρες/στόχους μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια αυτόνομης ανάπτυξης – μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα ανεξέλεγκτο υπερπληθωρισμό και περαιτέρω φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, που μπορεί να επαναστατήσουν και να αποκλείσουν τους συνοριακούς σταθμούς, μέσω των οποίων ελέγχονται οι εισαγωγές και οι εξαγωγές, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό διεθνή προβλήματα στην χώρα, επειδή κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί πολεμική πράξη ενάντια στα συμφέροντα των επηρεαζόμενων χωρών.

Το ερώτημα είναι επισης : μπορεί να αποφευχθεί και πως η επιβολή ενός αστυνομικού καθεστώτος που θα απαγορεύει την μετακίνηση των ανθρώπων προκειμένου να εξακολουθούν να 

Σχημα 2 : Σχηματισμοί Έκλειψης Ιουλιου 2019

εφαρμόζονται απρόσκοπτα οι υποχρεώσεις των χωρών/στόχων που απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις στις οποίες έχουν προσχωρήσει;             [σχηματισμός (2.1)].

 Ο [σχηματισμός (2.2)] μας μιλάει για συμμαχία ανάμεσα στην ντόπια ολιγαρχία και τους ξένους δανειστές που στοχεύει στο να επιφέρει ένα εκδικητικό τελειωτικό χτύπημα στην παραγωγική ικανότητα της χώρας, στον περιορισμό των κοινωνικών παροχών και των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των αγροτών, στην δραματική μείωση του κράτους, στον περιορισμό των εξοπλιστικών δαπανών, και στην αντικατάσταση της ηγεσίας της χώρας από εγκάθετη ηγεσία με δικτατορικές εξουσίες. Το σχέδιο αυτό φαίνεται να αποτυγχάνει και οδηγεί σε διακοπή των σχέσεων με τους δανειστές, σε απομόνωση της χώρας από την διεθνή κοινότητα, αλλά και σε περεταίρω περιορισμούς στο εσωτερικό της χώρας – που αφορούν στην κατάσχεση του πλούτου των ολιγαρχών, στην φορολογία, κλπ – προκειμένου η χώρα να αντέξει τον διεθνή αποκλεισμό της.

Ο [σχηματισμός (2.3)] μας λέει ότι η ανάγκη για μεγάλες ποσότητες κεφαλαίων – πιθανά έπειτα από μια μεγάλη καταστροφή της οικονομίας της χώρας που μπορεί να οφείλεται σε σεισμό η πυρηνικό ατύχημα- αναγκάζει την ηγεσία της  χώρας να προσφύγει σε ενυπόθηκο διεθνή δανεισμό από συμφέροντα που έχουν μια διαφορετική ατζέντα κατά νου από το συμφέρον της χώρας. Η άναρχη ανάλωση των κεφαλαίων αυτών στην κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών του λαού, αλλά και σε έργα βιτρίνας, δίνει την ευκαιρία σε εγκληματικά στοιχεία να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και η ηγεσία της χώρας επιχειρεί να ελέγξει τα πράγματα με την επιβολή μέσω δικαστικών αποφάσεων ελέγχου τιμών και κυκλοφορίας του χρήματος με έμφαση στο συνάλλαγμα και πιθανά αρνούμενη να εξυπηρετήσει το εξωτερικό χρέος της Χώρας. Οι αντιδράσεις όμως αυτές έχουν σαν αποτέλεσμα την διακοπή της εξωτερικής χρηματοδότησης και τελικά η χώρα υποχρεώνεται να αποδεχθεί ένα αποικιοκρατικό καθεστώς διακυβέρνησης της.

 Ο [σχηματισμός (2.4)] μας λέει ότι η συμμετοχή της χώρας σε κοινοπολιτειακά ή συνομοσπονδιακά σχήματα και η υποχρέωση της να έχει τις πολιτικές της που αφορούν στην εξωτερική της πολιτική και της πολιτικής εξωτερικού εμπορίου,  εναρμονισμένη με την κοινή σχετική πολιτική των άλλων κρατών μελών της κοινοπολιτείας, δημιουργούν ασταθείς συνθήκες στην αγορά ομολόγων που εκδίδει η χώρα, αλλά και στην λειτουργία της ενεργειακής βιομηχανίας της, με αποτέλεσμα αφενός η χώρα να μην μπορεί να σχεδιάσει αξιόπιστα την ανάπτυξη της , αλλά και αφετέρου να υποχρεώνει την ηγεσία της χώρας να καταφεύγει σε απρογραμμάτιστες και επικίνδυνες πολιτικές διάθεσης κεφαλαίων για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και τους στόχους των ντόπιων ολιγαρχών, με αποτέλεσμα ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, που τελικά αναγκάζουν την ηγεσία της χώρας να πρέπει να κάνει περικοπές – που ισοδυναμούν με αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων και πάγωμα δημοσίων επενδύσεων.

Ο [σχηματισμός (2.5)] μας λέει ότι ο συνδυασμός μεγάλων φυσικών καταστροφών με την συμμετοχή της χώρας σε ένα κοινοπολιτειακό σχήμα που διοικείται με βάση τις αρχές του άκρατου φιλελευθερισμού και που εκφράζει τα συμφέροντα ενός επιχειρηματικού τομέα, που μετέρχεται κάθε μέσο και εξαπάτηση, προκειμένου όχι μόνο να εκμεταλλευτεί τους κεφαλαιουχικούς πόρους του δημόσιου τομέα, αλλά και να υφαρπάξει τους κάθε είδους πόρους της χώρας και πάντως εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, οδηγεί τις κυβερνήσεις σε δραματικές διαπραγματεύσεις και σε χρηματοδοτικά αδιέξοδα που τελικά αναγκάζουν τους λαούς να εξεγερθούν επειδή επιβαρύνονται και με το κόστος αποκατάστασης των ζημιών που προκάλεσαν τα φυσικά φαινόμενα.

 Ο [σχηματισμός (2.6)] μας λέει ότι  ο συνδυασμός σκανδάλων που αφορούν στην ανάπτυξη και που έχουν να κάνουν με την κατανομή των πόρων των κοινοπολιτειακών σχημάτων στα οποία ανήκουν οι χώρες - και η οποία κατανομή στοχεύει στην υφαρπαγή των πόρων των χωρών - με την αδυναμία συμβιβασμού ανάμεσα στις ανάγκες των λαών και στις επιχειρηματικές επιδιώξεις – όσον αφορά στην διάθεση των κεφαλαιουχικών αποθεμάτων των κρατών και στην λειτουργία του τραπεζικού συστήματος – αλλά και με την άρνηση των ηγεσιών – που έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του υπέρμετρου δανεισμού – να επιτρέψουν να δεσμευθούν πόροι σε κοινωνικές παροχές και σε έργα βιτρίνας, καθώς επίσης και με τα αδιέξοδα που το σκηνικό αυτό δημιουργεί στον εκσυγχρονισμό του πρωτογενούς τομέα παραγωγής , τελικά οδηγεί σε εξέγερση των αγροτών και της εργατικής τάξης κυρίως επειδή οι πληροφορίες για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού -  που αφορά στην δημόσια διοίκηση, στις κοινωνικές παροχές, στον αγροτικό αναδασμό, στα εργασιακά δικαιώματα της αγροτικής και εργατικής τάξης, αλλά και στα βελτιωτικά έργα υποδομών μεταφορών -  δεν είναι καθαρά ορισμένα και επικοινωνημένα.

Ο [σχηματισμός (2.7)] μας λέει ότι  η θέληση των λαών της Κοινοπολιτείας υποχρεώνει την ηγεσία της να ακολουθήσει μια ρεαλιστική πολιτική αναφορικά με την διοίκηση των οικονομικών και της ανάπτυξης, που θα προσελκύει ξένες υγιείς επενδύσεις και που θα διασφαλίζει την αυτάρκεια των βασικών αναγκών και θα θεσπίζει ένα προστατευτικό πλαίσιο για την ιδιοπαραγωγή σε σχέση με το εξωτερικό εμπόριο και ενάντια στην κυριαρχία των πολυεθνικών,  ενώ θα διασφαλίζει επίσης και χαμηλό κόστος ενέργειας.

Ο [σχηματισμός (2.8)] μας λέει ότι  η αυξημένη πιθανότητα διάλυσης κοινοπολιτειακών σχημάτων – εξ αιτίας της μεγάλης αντιπαλότητας των μελών της για τον έλεγχο της διοίκησης της – μπορεί να αποφευχθεί με την σύναψη ενός συνεταιρισμού με μια οργάνωση που μιλάει με την δύναμη του χρήματος και που μπορεί να παρέμβει στον πυρήνα μιας διαμάχης – ανάμεσα στους λαούς της κοινοπολιτείας και την επιχειρηματική κοινότητα – και να την επιλύσει με τον σιωπηλό και σύναμμα δεικτικό τρόπο της δύναμης του χρήματος.

Ο [σχηματισμός (2.9)] μας λέει ότι  το πρόβλημα της λαϊκής αντίδρασης από την αποκάλυψη σκανδάλων που έχουν να κάνουν με την διάθεση των δημόσιων πόρων, και η οποία αντίδραση απαιτεί την αυτονόμηση της χώρας από κηδεμονίες και περιορισμούς στην ελευθερία λήψης εθνικών αποφάσεων, σαν αποτέλεσμα μεγάλης ύφεσης της οικονομίας της χώρας, μπορεί να αντιμετωπισθεί αν η ηγεσία της χώρας αξιοποιήσει την αποφασιστικότητα του λαού και δώσει δύσκολες αλλά επιτυχείς μάχες – προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση – στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των ενεργειακών δυνατοτήτων της χώρας  και την χρήση του πληθωρισμού σαν εργαλείου για την επίτευξη μεγέθυνσης του ΑΕΠ.

Η ¨Εκλειψη της 2/7 γίνεται πάνω στην Σελήνη του χάρτη της ΤΕ και μας λέει πως “o συνδυασμός  των αυταπατών της ηγεσίας-  περί αποδοχής των πολιτικών της που έχουν να κάνουν με την σιτιστική αυτάρκεια και την αυτάρκεια των βασικών αναγκών – με μια συναισθηματική χροιά των αποφάσεων της , οδηγεί σε μια κατάσταση που η ηγεσία δεν μπορεί να καθαρά την μεγάλη εικόνα και να δράσει ανάλογα ”

Έκλειψη Δεκεμβρίου 2019

H Έκλειψη της 26^ης Δεκεμβρίου 2019 γίνεται στον Αιγοκερο, στον 1^ο δεκανό – κατά τον Raphael : δυσφορία των ισχυρών, μετενσάρκωση (!) ενός ηγέτη και επανάσταση της μεσαίες τάξης  και των λαϊκών στρωμάτων – σε συζυγία με τον απλανή Facies - ανάπτυξη οπλοστασίου για να χρησιμοποιηθεί κατά των αντιπάλων, αλλά και αδίστακτη επιθετικότητα και βίαιος θάνατος καθώς επίσης και  ανικανότητα για οικονομική ανάπτυξη χωρίς την βοήθεια των άλλων.

H Έκλειψη επίσης αυτή, θα έχει βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις και θα σηματοδοτήσει ύφεση στην παραγωγή του αγροτικού τομέα πιθανά από ξηρασία, άρα και άνοδο των τιμών των παραγώγων της Γής, ενώ θα υπάρξουν και ατυχήματα στα ορυχεία και πιθανά έντονη σεισμική δραστηριότητα στις περιοχές του Κόσμου που επηρεάζει άμεσα η Έκλειψη.

H Έκλειψη αγγίζει όλη την Νότια Ασία, από την χερσόνησο της Σαουδικής Αραβίας μέχρι και την Νοτιο-ανατολική χερσόνησο της Ασίας και επηρεάζει όλες τις χώρες της Νότιας Ασίας, αλλά και τις χώρες που ανήκουν στο ζώδιο του Αιγόκερου ( Αφγανιστάν, Αλβανία, Βόσνια, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ενωμένο Βασίλειο, Ινδία, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Περσία, Ροδεσία, Θιβέτ, Βατικανό).

Η Έκλειψη γίνεται σε μια περίοδο όπου η αποτυχία του μοντέλου κεντρικής διαχείρισης της οικονομίας είναι πρόδηλη μια και ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας δεν παράγει και τα λαϊκά στρώματα και οι αγρότες είναι χωρίς δουλειά και πεινάνε, αφού αφενός δεν υπάρχουν κεφάλαια για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής, αλλά και αφετέρου το λαϊκό εμπόριο – που ενέχει και το στοιχείο του λαθρεμπορίου - ανθεί μια και είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης του λαού που πεινάει. Εμφανίζεται λοιπόν μια ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την γεωστρατηγική της θέση η χώρα, σαν κόμβος μεταφοράς ενέργειας, δράση που πέρα από το ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας θα διασφαλίσει και κεφάλαια για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών της χώρας. Το πρόβλημα είναι ότι οι όροι της ευκαιρίας αυτής είναι τέτοιοι που θίγονται καίρια συμφέροντα της κυβερνώσας ελίτ – που έχουν να κάνουν όχι μόνο με μυστικές συμφωνίες που διευκολύνουν το παρά-εμπόριο πάνω στο οποίο στηρίζεται η οικονομία της χώρας, αλλά και με αυτή την ίδια την μακροβιότητα της ελίτ. Το ερώτημα, λοιπόν, που βάζει ο σχηματισμός αυτός είναι αν η κυβερνώσα ελίτ θα πάρει το ρίσκο να προχωρήσει με την ευκαιρία ή θα την αγνοήσει και θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο. [σχηματισμός (3.1)].

Ο  [σχηματισμός (3.2)] μας λέει ότι η κυβερνώσα ελίτ έχει δομήσει την εξουσία της και τον έλεγχο του πληθυσμού της Χώρας πάνω στο φόβο για αποικιοποίηση και την ανάγκη για ανάπτυξη μιας καταστροφικής αποτρεπτικής στρατιωτικής δύναμης, ικανής να καταστρέψει τα αγροτικά και οικονομικά κέντρα των “εχθρών” της Χώρας – δηλαδή του καθεστώτος – εις βάρος του βιοτικού επιπέδου του λαού της Χώρας, που φτάνουν στα όρια της λιμοκτονίας. Ο συνδυασμός της διαφυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό – είτε στα πλαίσια της παράνομης εμπορικής δραστηριότητας (λαθρεμπόριο), είτε για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της ελίτ – σε συνδυασμό με την αποτυχία του αναπτυξιακού προγράμματος της Χώρας , οδηγεί την Χώρα σε αδιέξοδο που θέτει σε κίνδυνο την ίδια την υπόσταση του καθεστώτος, είτε από εσωτερική επανάσταση είτε από συντριπτικό εκδικητικό κτύπημα των αντιπάλων χωρών σε περίπτωση που επιχειρήσει να προχωρήσει με την “τελική λύση ”προκειμένου να αποφύγει την κατάρρευση του καθεστώτος. Ρίσκο που η υφιστάμενη ηγεσία της Χώρας δεν είναι διατεθειμένη να πάρει.

 Ο  [σχηματισμός (3.3)] μας λέει ότι τα σκάνδαλα που αφορούν σε νομισματικές απάτες και στο άδειασμα του δημόσιου ταμείου αλλά και την υπεξαίρεση του πλούτου που προέρχεται από το πετρέλαιο, το αέριο και τα χημικά προϊόντα, σε συνδυασμό με τις μυστικές συμφωνίες που αφορούν στο ποιος καρπούται την αισχροκέρδεια από τις εισαγωγές προϊόντων πρώτης ανάγκης στην Χώρα, οδηγεί τον λαό στην εξέγερση –με αποκλεισμούς των σημείων εισόδου και εξόδου της Χώρας – και το καθεστώς αφενός στην χρησιμοποίηση των δυνάμεων καταστολής προκειμένου να καταστείλει την εξέγερση, αλλά και αφετέρου στην “εξαγωγή” πολιτικής θεωρίας και τρομοκρατίας στις γειτονικές χώρες προκειμένου να χρησιμοποιήσει την  αναμενόμενη απάντηση των γειτονικών χωρών, για να συσπειρώσει τον λαό της Χώρας.

Ο  [σχηματισμός (3.4)] μας λέει ότι, η καταστρατήγηση διεθνών συνθηκών με την κήρυξη οικονομικού πολέμου κατά την Χώρας από συμφέροντα που διαθέτουν τεράστιο πλούτο και κρύβονται πίσω από κράτη, και τα οποία συμφέροντα μπορούν να χειραγωγούν την αξία των ομολόγων που εκδίδει η Χώρα, των μετοχών, των νομισματικών ισοτιμιών και να προκαλούν κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών δυνατοτήτων της Χώρας. Αυτό, συνδυαζόμενο με την δυνατότητα των ίδιων συμφερόντων να μποϋκοτάρουν και τις εξαγωγές της Χώρας, έχουν σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση του αναπτυξιακού προγράμματος και την πτώχευση της Χώρας, προκειμένου να εκμεταλλευθούν το κενό εξουσίας – που θα προκύψει μετά από την καθαίρεση της υφιστάμενης ηγεσίας από τον λαό – προκειμένου να επιβάλλουν τα σχέδια τους για την Χώρα.

Ο  [σχηματισμός (3.5)] μας λέει ότι η ευτυχής κατάληξη μιας αντιπαράθεσης που έχει τις ρίζες της σε φιλοσοφικά κοινωνικό-οικονομικά συστήματα και σε θρησκευτικές προκαταλήψεις και που αφορούσε στον κίνδυνο πυρηνικού χτυπήματος και η οποία κατάληξη  ήταν αποτέλεσμα μιας  κινητοποίησης παγκοσμίων διαστάσεων, θα οδηγήσει στον περιορισμό των καταστροφικών όπλων και στην εξοικονόμηση πόρων για τον εκσυγχρονισμό της αγροτικής και βασικής βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και στην αξιοποίηση των ενεργειακών δυνατοτήτων προκειμένου να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των λαών μέσα από διακρατικά κοινοπρακτικά σχήματα.

Ο  [σχηματισμός (3.6)] μας λέει ότι η αδυναμία των χωρών να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες επιβίωσης των λαών τους, οδηγεί τους τελευταίους στο να πιέσουν στην αντικατάσταση των ηγεσιών τους με νέες, που θα οδηγήσουν τις χώρες τους σε νέους δρόμους πολύ σημαντικούς για το μέλλον των χωρών τους και αποδεκτούς από την διεθνή κοινότητα. Δρόμους που προϋποθέτουν εκσυγχρονισμό της πολιτειακής και πολιτικής νομοθεσίας των χωρών και την επιβολή εκσυγχρονισμένης νομοθεσίας που θα διέπει την λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, αλλά και την παραγωγική διαδικασία του πρωτογενούς και του μεταποιητικού τομέα και θα διασφαλίζει την αυτάρκεια της Χώρας, αλλά και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού.

O χάρτης της Τρεχουσας  Εποχής για το 2019

Χαρτης Τρεχουσας Περιόδου Εποχής των Διδύμων – Ενεργειακό διάγραμμα 2017 -2020

Τον χάρτη της ΤΕ θα τον αναλύσω με κάποια άλλη ευκαιρία σε συνδυασμο με τον χάρτη της Ημερομηνίας των Maya. Όμως στα πλαίσια της ανάλυσης της χρονιάς του 2019 θα πω πως κινείται αντίθετα με την Αποστολή του όπως δείχνει και το ενεργειακό διάγραμμα. Αυτό οφείλεται στο ότι οι αντίπαλες φράξιες επικυρίαρχων έχουν καβαλήσει το τραίνο και προσπαθούν να το πάνε εκεί που θέλουν αυτές. Το θέμα είναι πως συνεκτιμώντας και τον χάρτη της Ημερομηνίας των Maya – που σαφώς έχει φυσικό οικονομικό προσανατολισμό – βρισκόμαστε σε μια φάση μετασχηματισμού του εξουσιαστικού πλαισίου της Ανθρωπότητας και αυτά που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα αυτού του μετασχηματισμού και των δυσκολιών του σε μια ισορροπία τρόμου. Και η σχετική ζύμωση ξεκίνησε κάποιες 10ετίες πριν και θα συνεχίσει και για κάποιες 10ετίες στο μέλλον.

Ειδικότερα, ο Χάρτης μας λέει πως το 2019 θα είναι άλλη μια χρονιά αντιπαλότητας ανάμεσα στις δυο κυρίαρχες φράξεις των επικυρίαρχων ,  που και οι δύο έχουν τον ίδιο στόχο δηλαδή την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά διαφέρουν στην μεθοδολογία, όσον αφορά στο μοντέλο που θα πρέπει να ακολουθηθεί για την εξέλιξη της Ανθρωπότητας, μια και η μια φράξια χρησιμοποιεί τον ουμανισμό σαν εργαλείο συγκάλυψης των προθέσεων της και η άλλη τον εθνικισμό. 

Η ουσία και πάντα με βάση τον χάρτη της ΤΕ είναι πως η Ανθρωπότητα θα έχει να αντιμετωπίσει το 2019 τα ακόλουθα θέματα :

§  Το παγκόσμιο Χρέος που φαίνεται πως ίσως δοθεί κάποια – μεσοβέζικια πάντως -λύση μετά τον Ιούλιο

§  Το Ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών που ναι μεν μπορεί να βοηθηθεί από τις διευθετήσεις για το Χρέος πλην όμως η κατάσταση στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και τα ταμειακά στριμώγματα των κρατών δεν φαίνεται να μπορούν να ανταποκριθούν στα μέτρα

§  Η έλλειψη ρευστού, η καλυτερα η απόκρυψη κεφαλαίων,  δεν βοηθάει στις επενδύσεις και τα Χρηματιστήρια φαίνεται πως θα είναι έως πολύ νευρικά ενώ δεν αποκλείω και περιόδους πανικού όλη την χρονιά, που μάλλον θα οφείλονται σε κακές εκτιμήσεις και αποφάσεις όσον αφορά στην ανταπόκριση των Αγορών στα κρατικά Ομόλογα.

§  Ο Κοινοβουλευτικός θεσμός και η έννοια της “δημοκρατίας”, τουλάχιστον όπως την ξέραμε, θα δοκιμασθεί, όπως επίσης και τα διεθνή όργανα αλλά και οι παραδοσιακοί συμμαχικοί συνασπισμοί.

§  Η έρευνα των οικονομικών και του ρόλου των εκκλησιών, των μυστικών εταιριών και των ΜΚΟ θα ενταθεί αλλά κατά πάσα πιθανότητα τα όποια αποτελέσματα δεν πρόκειται να δουν το φώς της δημοσιότητας σε αυτή τη φάση και θα χρησιμοποιηθούν στο παρασκηνιακό πόλεμο των φραξιών

§  Εμπόλεμες καταστάσεις με πιθανή ανάμειξη των μεγάλων δυνάμεων μπορεί να έχουμε την περίοδο Φεβρουαρίου έως Ιούλιο του 2019 , με κάποια κατάλοιπα τον Σεπτέμβριο και οι εμπλοκές αυτές θα έχουν τον χαρακτήρα τοπικών η και περιφερειακών συγκρούσεων. Οι αιτίες θα είναι οι θρησκευτικές αντιπαραθέσεις – που όμως θα κοπάσουν μετά τον Απρίλιο – και το μοίρασμα πόρων και δη ενεργειακών. Είναι επίσης πολύ πιθανό στα πλαίσια των συγκρούσεων αυτών να τεθεί και θέμα “παγκόσμιας αρχηγίας ” από τα μέσα Μαρτίου έως και τον Απρίλιο χωρίς όμως το θέμα αυτό να έχει συνέχεια.

§  Οι μάζες θα είναι ανήσυχες έως εχθρικές προς τις ηγεσίες – τυπικές και ουσιαστικές - και οι αιτίες θα είναι κατά κύριο λόγο το σιτιστικό – η αυτάρκεια ως χαρακτηριστικό εθνικής κυριαρχίας και συναισθηματικής ασφάλειας περισσότερο – και η ξενοφοβία – αποτέλεσμα της ασυδοσίας του μεταναστευτικού τα προηγούμενα χρόνια . Αν και το μεταναστευτικό φαίνεται να κοπάζει γύρω στο Μάιο,  οι ανησυχίες φαίνεται να εξακολουθούν να υπάρχουν – με κάποιο διάλλειμα αισιοδοξίας από τον Ιούλιο ίσως σαν αποτέλεσμα μέτρων που θα ανακοινωθούν – αλλά αυτό δεν γυρνάει πίσω το ποτάμι που αφορά στην στροφή των μαζών προς εθνικιστές ηγέτες με ολοκληρωτικές απόψεις.

§  Ο πόλεμος στο παρασκήνιο θα μαίνεται και οι μυστικές συμφωνίες θα είναι στην ημερησία διάταξη . Ο πόλεμος αυτός θα αφορά αφενός στο να κουκουλωθούν ατασθαλίες του παρελθόντος στην δράση των πολυεθνικών αλλά και αφετέρου στον έλεγχο του παγκόσμιου συστήματος μεταφορών και ειδικότερα στο κατά πόσο αυτό θα είναι θέμα των – κυρίαρχων τουλάχιστον - Κρατών η των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Ο εκσυγχρονισμός του ρόλου των μυστικών υπηρεσιών και των μέσων που αυτές χρησιμοποιούν , θα είναι επίσης ένα ζητούμενο αυτής της χρονιάς.

     Σαν συμπέρασμα, το 2019 θα είναι μια χρονιά “οριοθέτησης χαρακωμάτων” μέχρι την τελική σύγκρουση που σίγουρα θα δρομολογήσει η πολυαστρία στον Αιγόκερο το 2020 . Και η σύγκρουση αυτή θα έχει τον χαρακτήρα περιφερειακής σύγκρουση και όχι παγκόσμιας, μια και το ζητούμενο της θα είναι το τεστάρισμα των αντοχών των αντίπαλων στρατοπέδων για την παγκόσμια κυριαρχία.